«مسافر» بايد نماز ظهر و عصر و عشا را با هشت شرط، شكسته به جا آورد، يعنى دو ركعت بخواند:

شرط اول، آنكه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد;

( مسئله 1250) كسى كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است، اگرچه رفتن او كمتر از چهار فرسخ هم باشد، بايد نمازش را شكسته بخواند، چه همان روز و شب بخواهد برگردد يا غير آن روز و شب.

( مسئله 1251) اگر سفر او مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا نداند كه سفرش هشت فرسخ شده است يا نه، نبايد نمازش را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، در صورتى كه تحقيق كردن برايش مشقّت دارد، بايد نمازش را تمام بخواند و اگر مشقّت ندارد، بنا بر احتياط واجب، بايد تحقيق كند كه اگر فرد مورد اطمينانى بگويد، يا بين مردم معروف باشد كه سفر او هشت فرسخ است، بايد نمازش را شكسته بخواند.

( مسئله 1252) كسى كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتى به جا آورد و اگر وقت گذشته، قضا نمايد.

( مسئله 1253) كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست يا شك دارد كه هست يا نه، چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، اگرچه كمى از راه باقى باشد، بايد نمازش را شكسته بخواند; و اگر بعد از تمام خواندن نماز، فهميد سفرش هشت فرسخ بوده، بنا بر احتياط مستحب، دوباره شكسته اعاده نمايد و اگر وقتِ نماز گذشته، شكسته قضا نمايد.

برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید